Zihnindeki bir&ccedil;ok soru işaretinin &uuml;zerini &ccedil;izmiş durumda. Elde ettiği cevaplarla farklı bir &uuml;topyanın yaratıcısı olma yolunda. Mehmet G&uuml;ns&uuml;r; deneyimliyor, keşfediyor, hayattan aldığı geri d&ouml;n&uuml;şlerle de kendine yeni değerler bi&ccedil;iyor.&nbsp;

L'OFFICIEL HOMMES / DİJİTALE &Ouml;ZEL
&Ccedil;ocukken i&ccedil;imizde bir his oluşur, geleceğimiz ile ilgili hayaller kurmamızı sağlar. Sen &ccedil;ocukluğundaki hisleri nasıl tanımlarsın, g&ouml;z&uuml;n&uuml; kapatıp o yılları d&uuml;ş&uuml;nd&uuml;ğ&uuml;nde aklına neler geliyor?
Evet bu hissiyatları &ccedil;ok iyi hatırlıyorum. Aslında gelecek yılları d&uuml;ş&uuml;nd&uuml;ğ&uuml;mde genelde bir heyecan oluşurdu i&ccedil;imde. Yapacak &ccedil;ok fazla şey, g&ouml;recek &ccedil;ok fazla yer, yaşayacak &ccedil;ok fazla deneyim ile ilgili bir heyecanım oluşturdu. Ne yapmak istediğimi ya da ne olmak istediğimi bilmiyordum ama geleceğe nazaran bir heyecan vardı i&ccedil;imde. Zevkliydi aslında bu duygular. Bir an &ouml;nce b&uuml;y&uuml;me isteği değil de gelecekte beni bekleyen maceralar heyecan veriyordu bana.
Baktığımızda dolu dolu ge&ccedil;en bir &ccedil;ocukluk. Tenis, y&uuml;zme ve kayak gibi yetenek isteyen sporlarla haşır neşir olmuşsun. Bu sosyalliğin senin karakterin hakkında nasıl bir ip ucu veriyor?
Her zaman sosyal bir &ccedil;ocuktum. Mesela anaokulundayken y&uuml;zmeye başladım. Daha sonra tenise ilgi duydum. İki sporda &ccedil;ok sosyal ve kom&uuml;n halinde yapılan sporlar. Annem ve babam da &uuml;yeydi tenis kul&uuml;plerine. &Ouml;zellikle yaz ayları hayatımız orada ge&ccedil;erdi. En az 15 kişilik bir topluluk olurduk. Her yaz yeni &ccedil;ocuklar gelirdi ve onları da gruba alırdık. Sosyalleşme durumu sadece spor alanında değil tabii, sokakta da &ccedil;ok sosyalleştiğim oldu. Evde olduğumuz zamanların t&uuml;m&uuml;n&uuml; sokaklarda ge&ccedil;irirdik. O sokaklarda farklı sosyal sınıfa ait &ccedil;ocuklarla da bir kom&uuml;n hayatı vardı. Ge&ccedil;irdiğim t&uuml;m bu kom&uuml;n hayatı sosyal anlamda &ccedil;ok hızlı yol katetmeme sebep oldu. Bir de ben ikinci &ccedil;ocuğum; benden 7 yaş b&uuml;y&uuml;k bir ablam var. Dolayısıyla her şeyin farkındaydım ve ne olursa olsun kolay adapte olabiliyorum. O y&uuml;zden hi&ccedil;bir zaman değişim beni zorlamıyordu.

Senin de bahsettiğin gibi ailenin diğer &uuml;yeleri de farklı alanlarda başarı sağlayan kişiler. Birbirinizi bu konuda harekete ge&ccedil;iriyor muydunuz, onlarında bu keşiflerinde rol&uuml; olduğunu s&ouml;yleyebilir miyiz? 
Annem ile babam aslında &ccedil;oğu spora bizimle birlikte başladı. &Ouml;nce ablam, ardından ben ilgi duymaya başladım. Annem ve babam bizim sayemizde tenis &ouml;ğrenmeye başladılar. Aynı şekilde kayak kaymaya da bizimle birlikte karar verdiler. Bizi her anlamda desteklediler. Annem Almanca &ouml;ğretmeniydi, babam da end&uuml;stri m&uuml;hendisi. Dolayısıyla kendi iş hayatlarında b&ouml;yle bir yaratıcılık ya da sanatla ilgili bir durum yoktu ama sanat damarları &ccedil;ok kuvvetliydi. Her cumartesi sabahı AKM&rsquo;deki klasik m&uuml;zik konserlerine gidilirdi, İstanbul Film festivali biletleri &ccedil;ok &ouml;nceden alınırdı ve o filmlere bizi de g&ouml;t&uuml;r&uuml;rlerdi. Dolayısıyla sanat tarafımız bizi &ccedil;ok beslendi.
İtalyan Lisesi ile artık g&uuml;&ccedil;l&uuml; bir kariyer inşa etmeye başladığını g&ouml;r&uuml;yoruz. Farklı ekoller ile eğitim g&ouml;rmek gelecek fikirlerinin şekillenmesinde etkili oldu mu, bu tercihinin bir d&ouml;n&uuml;m noktası oluşturduğunu d&uuml;ş&uuml;n&uuml;yor musun?
Evet, İtalyan lisesine girişim ve sekiz senelik eğitim hayatım tabii ki hayatımızı inanılmaz derecede şekillendirdi. Bu okulu tercih edişim İtalyanca sevmemden kaynaklanmıştı. K&uuml;&ccedil;&uuml;kken yaşlarda yaptığımız seyahatten &ccedil;ok g&uuml;zel anılarla d&ouml;nm&uuml;şt&uuml;m ve aklımda yer etmişti. Annemin beni İstanbul Film Festivali&rsquo;ne g&ouml;t&uuml;rd&uuml;ğ&uuml; Fellini filmlerinden tut da 5 - 6 yaşlarında İtalya&rsquo;ya gittiğimde ilk defa kuşe kağıda basılı renkli &Ouml;r&uuml;mcek Adam &ccedil;izgi romanını g&ouml;rmemle devam eden t&uuml;m detaylar bu k&uuml;lt&uuml;r&uuml; ve bu dili sevmeme neden oldu. Tabii babamın da 70&rsquo;lerin İtalyanca şarkılarına olan sevgisi ben de kulak dolgunluğu da oluşturdu. Tercih zamanı tek bir isteğim vardı: İtalyan lisesine girmek. &Ouml;ğretmenim baskısıyla Robert Koleji&rsquo;ni de yazmıştık ama benim istediğim İtalyan lisesi olduğu i&ccedil;in orayı kazandım. Girdikten sonra tabii ki İtalyan k&uuml;lt&uuml;r&uuml; tanıyıp b&uuml;t&uuml;n hocalarla bu k&uuml;lt&uuml;r alışverişinde bulunmaya başladım. Her İtalyan lisesinde okuyan bir birey gibi hayatımın bir kısmını İtalya&rsquo;da ge&ccedil;irmek istiyordum. Şansım bu konuda yaver gitti.

Hayatı anlamanı deneye yanıla kavrayanlardansın: Restoran da işletmişsin, bir m&uuml;zik grubunun i&ccedil;inde yer alarak konserler de vermişsin, reklam filmlerinde de yer almışsın. Yaşamın sendeki anlamı nedir, bu keşif yolculuğunda sen kendine neler katıyorsun?
Evet &ccedil;ok şanslıydım, bir s&uuml;r&uuml; şeyi deneme fırsatım oldu. Restoran işletmeciliği, m&uuml;zik grubu, spor takımları&hellip; Hayatla ilgili her şeyi deneme taraftarıyım. Ne kadar &ccedil;ok denersek, ne kadar farklı durumun i&ccedil;inde kendimi bulursam daha fazla deneyimim olacak. Ama hani deneyimim fazla olsun diye rasyonel yaşamıyorum, daha i&ccedil;g&uuml;d&uuml;sel yaşıyorum. Hayatın anlamıyla ilgili belli başlı şeyler var. Mesela insanları mutlu etmek, insanlara iyilik yapmak ve &uuml;retmek. &Uuml;reterek insanların kalplerine dokunmak, herkese iyi hissettirmek, rahat hissettirmek ve bir şekilde &uuml;rettiğim sanatla insanlara ulaşabilmek... İyilik yaparak insanları hoş tutmak. Bu &ccedil;ok basit bir c&uuml;mle gibi ama hayatın anlamı. Bir şeklide etrafınızda olan onlarca k&ouml;t&uuml; şeye karşı ayakta durmanın yolu da bundan kaynaklanıyor.
&Uuml;lkemizde elde ettiğin başarılardan sonra İtalya&rsquo;ya uzanan olduk&ccedil;a başarılı bir s&uuml;rece başladın. Nasıl gelişti her şey, yeteneğini farklı k&uuml;lt&uuml;rler de ortaya &ccedil;ıkarman nasıl bir haz veriyor sana, farklılıklar g&ouml;zlemlediğin oluyor mu?
Aslında İtalya maceram, İtalyan lisesine girmemle birlikte başladı. Daha sonra 96 yılında Hamam filminde oynadım. Bu bir şeklide İtalya&rsquo;daki insanların beni tanımasını sağladı ve hemen akabinde de İtalya&rsquo;da bir tiyatro oyunu teklifi geldi. Ben de tabii ki İtalyan lisesinde okuyup İtalya&rsquo;da yaşamak isteyen bir birey olarak &ccedil;ok heyecanlandım. Texti okudum ve &ccedil;ok hoşuma gitti. Zaten profesyonel olarak tiyatro yapmak da istiyordum ama daha &ouml;nce şansım olmamıştı. Ben de bu sayede İtalya&rsquo;ya gittim. Bu oyunla yaklaşık 4 sene turne yaptık ve profesyonel olarak tanınmamı sağladı. İtalya gibi bir yerde tiyatro yapmanın farkını g&ouml;rd&uuml;m. Aslında yaptığım iş insanlarla ilgili, insanlar da hemen hemen her yerde aynılar. İtalyan k&uuml;lt&uuml;r&uuml; de bize &ccedil;ok benziyor o y&uuml;zden &ccedil;ok b&uuml;y&uuml;k bir yadırgama olmadı. Orada sinema, televizyon ve tiyatronun T&uuml;rkiye&rsquo;ye g&ouml;re nasıl &ccedil;alıştığını g&ouml;rd&uuml;m. B&uuml;y&uuml;k mukayeseler yaptım. Dizi ve sinema end&uuml;strisi olarak farklar vardı. Şimdi hemen hemen aynı şartlardalar ama o zamanlar &ccedil;ok b&uuml;y&uuml;k farklar vardı. Bu farkı g&ouml;rmek g&uuml;ven ve deneyim kazandırdı bana.

Başarılı yolculuğunda bir evlilik ile hayatını ta&ccedil;landırdın ve d&uuml;nya tatlısı &uuml;&ccedil; &ccedil;ocuğa sahipsin. Peki onlar sana nasıl bir deneyim sağlıyor, nasıl bir iletişime sahipsiniz?
Evet &ccedil;ok şanslıyım 3 tane d&uuml;nyalar g&uuml;zeli &ccedil;ocuğum var. Onlarla ilişkim &ccedil;ok daha farklı aslında. Bizim jenerasyonun anne babalarıyla olan ilişkilerine g&ouml;re &ccedil;ok daha farklı. Arkadaş ilişkimiz &ccedil;ok kuvvetli ama tabii her zaman da değil. Her zaman arkadaş olmamalısın zaten, gerektiğinde anne baba da olmak zorundasın ama beni bıraksalar onlarla sadece arkadaş olarak takılırım. Mesela oğlumun arkadaşlarıyla dışarı &ccedil;ıkıp eğlenmek istiyorum. Nerdeyse her şeyi konuşabileceğimiz bir ortam yaratmaya &ccedil;alıştık. Zaten &ouml;yle de oldu her şeyi &ccedil;ocuklarla konuşabiliyoruz. Bir baba olmanın ne demek olduğunu 3 kere deneyimledim. Bir kız &ccedil;ocuğu babası olmak veya bir erkek &ccedil;ocuk babası olmanın ne demek olduğunu biliyorum. Bunlar hep benim bir şekilde oyunculukta kullanabileceğim deneyimler. &Ccedil;ok g&uuml;zel bir şey tabii &ccedil;ocuk sahibi olmak. Bir anda hayata başka bir boyuttan bakmanı sağlıyor. Biraz daha rasyonelleşiyorsun, biraz daha i&ccedil;g&uuml;d&uuml;lerini dinliyorsun ama artık &uuml;&ccedil; beş hareket &ouml;ncesinden hesap yapmaya başlıyorsun. İhtimalleri d&uuml;ş&uuml;n&uuml;yorsun eskiden hi&ccedil; d&uuml;ş&uuml;nmediğin kadar. Biz kolayca ge&ccedil;tik o ilk anları, &ccedil;ok daha zorlananlar arkadaşlarım oldu. &Ccedil;ocuk, hayatını olağan&uuml;st&uuml; değiştiriyor ama bizim i&ccedil;in &ccedil;ok g&uuml;zel bir akış oldu.
Baba olmak b&uuml;y&uuml;k bir sorumluluk gerektiriyor. Bu duyguyla yaşamak ger&ccedil;ekten kutsal bir his. Bir g&uuml;n olsun bu sorumluluğun kendini sorgulamana neden oldu mu?
Evet baba olmak olağan&uuml;st&uuml; bir his. Ebeveyn olmak... Her şeyden &ouml;nce egoizme pek yer yok. Senden daha &ouml;nde gelen biri var ve &ouml;nce onun hayatını d&uuml;ş&uuml;nmen gerekiyor. Tabii ki o y&uuml;zden de bazı şeylerden feragat etmek zorundasın ama bu hi&ccedil;bir zaman bana y&uuml;k olmadı. Aksine belki &ccedil;ocuklardan &ouml;nce de &ccedil;ok egoist birey olduğumu d&uuml;ş&uuml;nm&uuml;yordum. Ama &ouml;yle olsaydım b&uuml;y&uuml;k bir darbe olabilirdi &ccedil;ocuk sahibi olmak. B&ouml;yle &ouml;rnekler var ama tabii ben &ouml;yle &ccedil;ok egoist biri olmadığımdan i&ccedil;in zaten başkalarını d&uuml;ş&uuml;nmekle ilgili bir hayatım vardı o y&uuml;zden &ccedil;ocukları d&uuml;ş&uuml;nmek o anlamda &ccedil;ok b&uuml;y&uuml;k değişiklik yaratmadı. Dediğim gibi kendini sorguluyorsun, yaptığın şeylerin doğru mu yanlış mı olduğunu sorguluyorsun. Bazen &ccedil;ok b&uuml;y&uuml;k bir ihtimalle cevabını veremiyorsun. Ta ki onların kendi başlarına ayakları &uuml;st&uuml;nde yalnız olabilen bir birey olarak g&ouml;rene kadar. Ondan sonra da devam ediyor tabii ama en azından reşit olana kadar s&uuml;rekli sorguladığım bir şey, hi&ccedil;bir zaman bitmiyor.

Bir&ccedil;ok kişi tarafından hayranlıkla takip ediliyorsun. Bir hareketinin bile onları heyecanlandırabiliyor. Sence neden bu kadar &ccedil;ok seviliyorsun, seni &ouml;zg&uuml;nleştiren değerlerin ne olduğunu d&uuml;ş&uuml;n&uuml;yorsun?
Ben hi&ccedil; diğer insanlar beni nasıl g&ouml;r&uuml;r d&uuml;ş&uuml;ncesini &ccedil;ok fazla d&uuml;ş&uuml;nmedim. Diğer insanları hi&ccedil;e sayarak olmadı tabii ama sadece dışarıya karşı saygısız olmadan kendi isteğimi yapmak istedim. Aslında hikaye buydu. Bir s&uuml;r&uuml; insanın beni hayranlıkla takip etmesi tabii olağan&uuml;st&uuml; bir his. Neden bu kadar &ccedil;ok sevildiğimi bilmiyorum. Belki oynadığım rollerdendir, belki her zaman kendim olduğumdandır ya da ben de insanları &ccedil;ok seviyorum bu y&uuml;zdendir. Ama &ouml;zellikle sevileyim diye bir &ccedil;abam olmadı. Evet, beni &ouml;zg&uuml;nleştiren şey kendim oluşum. Her zaman kendim olmaya dikkat etmem ve &uuml;nl&uuml;l&uuml;k durumu beni hi&ccedil; değiştirmedi. Değiştirmemesi i&ccedil;in &ccedil;aba g&ouml;sterdim. Ayaklarım hep yere bastı bir şekilde. Bu 12 yaşımdan itibaren b&ouml;yleydi. O yaşlarda Ge&ccedil;miş Bahar Mimozaları&rsquo;nda oynayınca ve o d&ouml;nem &ldquo;meşhur olunca&rdquo; &ccedil;ok normal ayaklarının yerden kesilmesi. Ama i&ccedil;g&uuml;d&uuml;sel olarak benim i&ccedil;in ayaklarım yerden havalanmadı. Kendimi meşhur olma durumunda diğer insanlardan &uuml;st&uuml;n g&ouml;rmedim. Zaten meşhur olmak şuan &ccedil;ok kolay. O bir kıstas değil ama esas kıstas olan: meşhur olunca diğer insanlara nasıl davrandığın. &Ouml;nemli olan tam olarak bu. O anlamda &ccedil;ok şanslıydım, herhalde annemin babamın ve ablamın bana verdiği eğitimle ilgiliydi. Kendimi hi&ccedil;bir zaman &ouml;nemli olarak g&ouml;rmedim. Hep herkesten biriyim hissi oldu bende de.

Aklımızın bir k&ouml;şesinde duran, harekete ge&ccedil;irmek i&ccedil;in doğru zamanı beklediğimiz planlarımız olabiliyor. Senin uygulamaya ge&ccedil;irmek i&ccedil;in beklediğin hedeflerin var mı?
Evet benim de uygun zamanı beklediğim hedeflerim var harekete ge&ccedil;mek i&ccedil;in. Mesela marangoz at&ouml;lyem olsun istiyorum. Bu da bir doğada, k&ouml;y evinin bir b&ouml;l&uuml;m&uuml;nde olacak. Marangozhaneye girip bir s&uuml;r&uuml; şey &uuml;retmek istiyorum. Torna &ouml;ğrenmek istiyorum mesela. Yani bir s&uuml;r&uuml; şey &ouml;ğrenmek istiyorum. Ellerimle bir şey &uuml;retme fikri beni her zaman heyecanlandırıyor. Zaten el işlerine yatkınlığım da var bir şekilde marangoz at&ouml;lyesi ilk hedefim ama ondan sonra da &ccedil;ok hedef var tabii. Bunların arasında y&ouml;netmenlik de var, prod&uuml;kt&ouml;rl&uuml;k de var. Bir prod&uuml;ksiyon şirketi kurduk mesela eşimle pandeminin ortasında. Şirket yavaş yavaş &ccedil;alışmaya başladı. Daha g&uuml;zel şeyler yapacak hedeflerimizin arasında bir&ccedil;ok şey var. Aslında harekete ge&ccedil;irmek i&ccedil;in doğru zamanı beklediğim planlarım var.

Son olarak, t&uuml;m yaşamın boyunca değişmeyen duruşunu merak ediyoruz. Hangi konularda net ve esnek olamayan bir duruş sergiliyorsun?
Net bir duruşumun olmasına sevindim en azından dışardan &ouml;yle. Belli başlı şeyler var aklımda, yani bu yaşa gelince ister istemez oluyor. Bir takım prensipler, o prensiplerin y&uuml;zde y&uuml;z uygulanması gibi şeyler. Mesela iş ve insan ilişkilerinde en &ouml;nemli şey saygısızlık olmaması. Ben buna &ccedil;ok dikkat ediyorum ve karşımdakilerin de buna dikkat etmesini istiyorum. Yani belki de beni en &ccedil;ok sinirlendiren şey aslında saygısızlık. Bunun yanında işini iyi yapamamak olabilir. Herkes deliler gibi &ccedil;alışmış gelmiştir ama diğeri &ouml;devini yapmamıştır: Bu da bir saygısızlıktır mesela. Tabii ki ağır konuşmalar, hakaretler&hellip; Oralara hi&ccedil; girmiyorum. Bazen o anlamda kontrol&uuml; kaybedebiliyorum. O an bir şey demiyorum sonra eve gidince niye bir şey demedim diye &uuml;z&uuml;l&uuml;yorum. O an s&ouml;ylenmesi gereken şeyi s&ouml;ylemediğimde &uuml;z&uuml;l&uuml;yorum. Hem &ccedil;ok hazır cevap değilim hem de bazen o kadar şaşırıyorum ki insanların duyarsızlığına ve saygısızlığına o an balık gibi kalıyorum. S&ouml;yleyeceğim şeyleri esas verilmesi gereken cevapları veremiyorum sonra mutlaka bir şekilde kendimi anlatıyorum evet ama yani bazen &ccedil;ok net duruşu hemen o anda sergileyemeyebiliyorum. Artık beni tanıyan &ccedil;ok insan var etrafımda. Zaten onların y&uuml;zde doksanı ben bir şeye tamam desem bile o an benim i&ccedil;in o kadar tamam olmadığını biliyorlar. Prensipler konusunda &ccedil;ok esnek değilim. Mesela hayır demeyi &ccedil;ok ge&ccedil; &ouml;ğrendim. Artık diyebiliyorum, bu da mesela esnek olmayan bir duruş. Yani bilemiyorum hangi konularda esnek olmadığımı. Belki ş&ouml;yle minik şeyler olabilir: Kafamda bir plan yapmışımdır, o plan konuşulmuştur ve onun &uuml;zerine birs&uuml;r&uuml; elementin olduğu bir plandır. O plan son anda değişmek zorunda kalır, belki o anda zorlanıyorum &ccedil;ok ince d&uuml;ş&uuml;nm&uuml;ş bir planın değişmesi zor olabiliyor. Belki o tip durumlarda hemen karşıma &ccedil;ıkan değişiklik konusunda &ccedil;ok iyi net durum sergileyemeyebilirim. Ama sanırım her şeyle ilgili bir fikrim var bir duruşum var, evet. İnsan belli bir yaştan sonra zaman kaybetmek istemiyor. O sebeple daha net daha keskin duruşlar sergiliyorsun otomatik olarak.

Genel Yayın Y&ouml;netmeni Bağlan KESKİN&nbsp; R&ouml;portaj SALİH DEVRİM Fotoğraf JİYAN KIZILBOĞA Moda Edit&ouml;r&uuml; ZEKİYE KARADAĞ Sa&ccedil; PASHA Makyaj UĞURKAN AVCI Model Sa&ccedil; ATAKAN GELİSLİ Model Makyaj AYNUR KABAK Mekan TUHAFIER

İçindeki yankılar: Mehmet Günsür

Tavsiye edilen içerikler

ALIŞVERİŞ

Lüks moda ile gündelik stil arasındaki denge

HABERLER

Daha önce hiç olmadığı kadar farklı, cesur ve kadınsı

ALIŞVERİŞ

Zamansız stilin sembolü

ALIŞVERİŞ

Zamansız bir yol arkadaşı

HABERLER

Temel geometrinin kodlarına işlenen görünüm

ALIŞVERİŞ

Şehirle bütünleşen klasik ve modern stiller

POPÜLER KÜLTÜR

Özel Röportaj: Ashley Park, Bruno Gouery ve Samuel Arnold ile Kamera Arkası

GÜZELLİK

İnovasyon ve tasarımın kusursuz uyumu