Ana akım pop yıldızları neden birdenbire Hyperpop’a yöneliyor?

 Son birkaç ay içinde ise dünyanın ana akım pop sanatçıları bu türü (ya da en azından hyperpop’un estetik anlayışını) keşfetti ve 2024 yazının ana trendi olarak benimsedi bile. Ne var ki hyperpop’un hayatımızdaki etkisi 2024 yazıyla sınırlı kalmayacak gibi. Şimdi hikayeyi biraz geriye saralım. Trend, bu yılın başlarında internetin Camila Cabello'nun XCX'in şarkılarından çalıntılar yaptığını söylemesi ile başladı. Cabello'nun aynı adlı single'ında yer alan şarkının akılda kalıcı nakaratı ("I love it, I love it, I love it") XCX'in 2017 tarihli "I Got It" parçasına ilginç bir şekilde çok benziyordu. Ayrıca Capello’nun şarkısı hyperpop’a da göz kırpıyordu.10 yılı aşkındır hayatımızda olan Katy Perry de yakında çıkacak single'ı “Women's World ‘ün kapak resmi ile hyperpopun sinyallerini verdi. Aynı şekilde Halsey de instagram hesabındaki görünümünü neon pembe saçları ve hyperpop estetiğini takip eden tarzı ile güncelledi. Blackpink rapçisi Lisa'nın yakında çıkacak solo single'ı “Rockstar ”ın teaser görselleri de hyperpop estetiğini takip etmesi ile dikkatimizi çekti. Bu kadar çok tanıdık simanın aşağı yukarı aynı zamanlarda hyperpop’a yönlenmesi tesadüf mü?

Belki de hyperpop sadece popülaritesini istediği gibi sürdüremeyen yıldızların yeniden yükselme projesi. Ne var ki adını artık çokça duymadığımız isimlerin imaj değişikliği ile yeni birine bürünme yolculukları hoşumuza gidiyor. Hyperpop da bunun için güzel bir araç. Evet, ünlü isimlerin bu amaçla sürdürdüğü pr çalışmaları her zaman olumlu sonuç vermiyor. Sabrina Carpenter’ın bugünlerde “Espresso” ile elde ettiği organik başarısı ya da Billie Eilish’in 2015 yılındaki “Ocean Eyes” ile adını tüm dünyaya duyurması doğru şarkılarla ve zamanlamayla ilgili. Dua Lipa'nın 90'ların minimalizminden esinlenen yeni görünümüyle başlattığı Radical Optimism, Amerika'da fiyaskoyla sonuçlandı. Cabello'nun “I Luv It” şarkısı, rap süperstarı Playboi Carti'nin konuk vokaline rağmen Billboard single listelerinde 81'de kaldı. Ariana Grande'nin 90'lar kulüplerinden esinlenen son albümü Eternal Sunshine, önceki çalışmalarının popülaritesini sürdüremedi. Kısacası zorlama çalışmalar ilgimizi çekmedi. Bugün aktif olarak yükselişini sürdüren isimler bize sürprizlerle gelse de tutarlılık da bizler için önemli. Bunu hyperpop’a uyarladığımızda, hyperpop’un protest tarzını herkese uyarlamak gerçekçi değil. Örneğin Adele’i (müziğe ara verdiğini duyduğumuz günden beri yastayız) pembe neon saçlı bir hyperpop stili ile hayal edebiliyor muyuz? Hayır. Bu bir sorun da değil. O “Rolling in the Deep” ile listeleri alt üst eden 16 Grammy ödüllü bir isim. Hyperpop insanı değil.

Hyperpop estetiğinin neden bu kadar başımızı döndürdüğüne gelince… Clean girl ve old money estetiği gibi bizi minimalizme iten akımlardan sonra daha protest, daha asi, belki daha gıcık olmaktan sakınmıyor ve bunu hyperpop ile dışa vuruyor olabiliriz. Hyperpop belki de “normal” olmaya çalışıp kendimizi filtrelediğimiz görünümlere bir baş kaldırıdır. Hyperpop estetiğinin çok yorucu ve karmaşık olduğunu savunanlar olabilir. Fakat başka bir bakış açısından baktığımızda hyperpop, şimdiye kadar var olan her türlü popüler medyaya çevrimiçi erişimi olan ve kendi müziklerini yapmak için gerekli araçları yasadışı yollardan indirebilen gençlerin ortaya çıkardığı, internet kaynaklı mikro müzik türlerinin sonuncusu. Hyperpop'tan önce, Y kuşağı hipsterları Electroclash ve Bloghaus ile, 80'ler kuşağı ise pop ve elektro ile benzer müzikler yapıyordu. Hatta bu müziğin internetin var olmasından çok daha bile öncesine dayandığını iddia edebiliriz. Ancak hyperpop’u farklı yapan çevrimiçi doğası ve hepimizin kolayca erişebilmesi. Bugün istersek hepimiz hyperpop üretebiliriz. Evet, hyperpop gündemimize öyle bir oturdu ki bugünlerde kollarımızı sıvayıp kendi hyperpop’umuzu üreteceğiz gibi duruyor

Kapak karesi: @kattyperry